Rien ten Hove en Rien Visser. Naast hun voornamen hebben ze nog iets gemeen: allebei werken ze bijna 40 jaar op de Jacobus Fruytier scholengemeenschap. Het zijn daarmee Fruytierianen met de meeste dienstjaren op de teller. Ze blikken samen terug op de beginjaren van de school.
“Die eerste schooldag op de Fruytier was een teleurstelling”, valt Rien V. met de deur in huis. “Er was geen schoolgebouw. Toen ik in 1985 begon, werden de lessen gehouden in vier basis– en kleuterschoolgebouwen verdeeld over de wijk Zevenhuizen in Apeldoorn.” Het was een groot contrast met zijn vorige baan. “Op het Van Lodenstein College waar ik in 1979 als amanuensis (technisch onderwijsassistent) begon, had ik een groot kabinet. Op de Fruytier werd in gebouw 4 in een toiletgroepje een aanrecht gemaakt, zodat ik daar de eerste tijd kon werken. Later verhuisden we naar een klein kantoortje, waar vroeger de hoofdleidster van de kleuterschool zat.” Rien t. H. herinnert zich gebouw 3 nog goed: “Dat gebouw had drie lokaaltjes. Aan het begin hadden we daar een klein kleuterbordje waar je als docent je sommen op moest maken. Je moest er op de knieën voor. Een beproeving was het!”
Rien t. H. startte in 1985 als natuur– en wiskundedocent in Apeldoorn. Hij weet nog dat ze de opdracht kregen om practicumbenodigdheden voor biologie, scheikunde en natuurkunde aan te schaffen. “In juni 1985 ging ik samen met Eppie Klein, Klaas Ruitenburg en Rien V. naar Breukhoven in Rotterdam. Daar zochten we practicumbenodigdheden uit. Eppie Klein had ons op het hart gedrukt om ruim te bestellen zodat we voor alle klassen voldoende hadden. Dat deden we. We maakten een begroting en kwamen uit op 103.000 gulden. Toen Eppie Klein vervolgens navraag deed hoeveel geld er beschikbaar was, bleek dat maar 3.000 gulden te zijn.“ Lachend vervolgt hij: “Je kunt wel nagaan dat we veel moesten schrappen van de bestelling. Alleen het meest noodzakelijke konden we bestellen.” Rien V. zegt: “En dan te bedenken dat er tegenwoordig bij zowel biologie, scheikunde als natuurkunde een inventaris met een waarde van zo’n 300.000 gulden is.”
In de beginjaren werden er heel wat kilometers afgetrapt door de docenten. “In gebouw 4 stonden fietsen voor collega’s die van ver kwamen. Die haalde je ’s ochtends eerst op”, vertelt Rien t. H. “Soms moest je wel een kwartier fietsen om bij een ander gebouw te komen.” Rien V. vult aan: “Ik was de enige technisch onderwijsassistent voor drie vakken en gaf daarom in verschillende gebouwen les. Dat betekende dat ik regelmatig met een kratje materialen achter op mijn fiets door de wijk fietste.”
De jaren verstreken en de Fruytier groeide tot acht gebouwen en tien gymlocaties. Ondertussen werd er hard gewerkt aan de bouw van het huidige schoolgebouw aan de Anklaarseweg. Dat werd tijd; de toestand van de kleuter- en basisschoolgebouwen werd steeds slechter. Rien t. H. vertelt: “Op een regenachtige zondag is het dak van gebouw 8, dat goedgekeurd was door de gemeente, ingestort. De regenpijpen bleken verstopt en het dak kon al dat water niet aan. Niemand was in school, anders waren er misschien wel mensen bij omgekomen.” Hij vervolgt: “De gebouwen waren echt heel oud. Ik stond eens voor de klas en ging met mijn hakken op en neer. De jongens op de eerste rij deinden gewoon mee.” Op 1 januari 1993 betrokken alle docenten en leerlingen het 24 miljoen gulden kostende gebouw aan de Anklaarseweg.
